دادگاه‌های تجدیدنظر از حیث صلاحیت همانند دادگاه‌های عمومی هستند یعنی به همان دسته از دعاوی رسیدگی می‌کنند با این تفاوت که یک درجه بالاتر از دادگاه‌های عمومی قرار دارند.
هیچ دعوایی را مستقیما نمی‌توان به دادگاه تجدیدنظر ارجاع کرد مگر اینکه قبلا در مرحله پایین‌تر یعنی در دادگاه عمومی به‌عنوان مرجع رسیدگی‌کننده ابتدایی یا بدوی مورد رسیدگی قرار گرفته باشد.
چنانچه رایی در دادگاه تجدیدنظر فسخ شود، تصمیمات متفاوتی ممکن است اتخاذ شود که این امر به نوع رای و دلیلی که مبنای فسخ آن قرار گرفته، بستگی دارد.
اصل بر عدم دعوت طرفین دعوی در دادگاه تجدید نظر استان است مگر قضات محترم رسیدگی کننده حضور طرفین را برای ادای توضیح در مورد دلایل ابرازی و مستندات پرونده لازم و ضروری تشخیص دهند . و تقاضای تجدید نظر از احکام دادگاه نخستین نیز صرفاً در مهلت مقرر و برای یک نوبت امکان پذیر است .
رویه عملی بادوقاضی یک رییس ویک مستشار.
اما رسیدگی در دیوان عالی کشور
هر شعبه با دو قاضی (یک رئیس و یک مستشار) تشکیل می‌شود
از وظایف دیوان عالی مرجع تجدید نظر احکام صادره محاکم نظامی 1 و احکام مهم دادگاه‌های عمومی و انقلاب میباشد
دیوان عالی کشور رسیدگی ماهیتی نمی‌کند بلکه عملکرد نظارتی دارد. به عبارت دیگر، تشخیص انطباق یا عدم انطباق رای مورد درخواست فرجامی با موازین شرعی و مقررات قانونی بر عهده دیوان عالی کشور (ماده 366 قانون آیین دادرسی مدنی). خلاصه اینکه دیوان یا رای را تأیید می‌کند (=ابرام) و یا اینکه رأی را نقض می کند و پرونده را به مراجع پایین‌تر می فرستد.
