فسخ عبارت از بر هم زدن عقد الزم است در مواردی که قانون اجازه میدهد. فسخ مانند اسقاط خیار والتزام به عقد از ایقاعات کاشف از به هم زدن معامله باشد و بدون موافقت و حضور طرف مقابل محقق میشود.
تصرفاتی که نوعا ۴۵۱ قانون مدنی فسخ فعلی است، فسخ طبق (ماده ۴۴۹) به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر آن نماید حاصل میشود.
فسخ مانند اقاله از زمان انشاء فسخ، عقد را برهم میزند و از ادامه آثار آن جلوگیری میکند.
نکته آخر اینکه مبنای اصلی انواع احکام خیارات، بر پایه غلبه یکی از دو اصل حکومت اراده وال ضرر است. خیار فسخ در همه حال چهره حمایتی و خصوصی دارد و نباید آن را از قواعد مربوط به نظم عمومی پنداشت.
