وقتی که به دوست یا آشنایی مبلغی را پرداخت می‌کنیم، اصولاً، با نیت و قصد عقد قرض انجام می‌شود. پس این عمل حقوقی (پرداخت وجه نقد) را باید بر اساس قواعد عقد قرض که در قانون مدنی به آن تصریح شده است، بررسی کنیم.
در عقد قرض، افزایش یا کاهش ارزش پول اثری ندارد و قانون، مقترض (وام گیرنده) را مکلف به رد مثل از جهت مقدار، جنس و وصف می‌داند. برهمین اساس مطابق ماده ۶۵۰ قانون مدنی اشعار می‌دارد «مقترض باید مثل مالی را که قرض کرده است، رد کند، اگر چه قیمتاً ترقی یا تنزّل کرده باشد».
