بدلیل فراگیر شدن دعاوی مربوط به اماکن استیجاری ، ار سال 1376 قانون روابط موجر و مستاجر به تصویب رسید و ملاک عمل در دعاوی املاک مسکونی و تجاری استیجاری قرار گرفت.
بر اساس این قانون ، به محض اتمام مدت قرارداد اجاره ، موجر میتواند در صورت شرایط خاص و به موجب قانون و مبتنی بر قرارداد اجاره ، در سریعترین زمان ممکن ملک خود را از بابت وجود مستاجر تخلیه نماید.
چنانچه موجر شرایط خاص داشته باشد میتواند در زمان کوتاه دستور تخلیه را از شورای حل اختلاف یا اداره ثبت بگیرد . در غیر این صورت وارد فرایند دادرسی از طریق تقدیم دادخواست به دادگاه و گرفتن حکم تخلیه در فرایند طولانی مدت می شود.
