گاهی متعهد جهت توجیه تاخیر از تعهدات خود در قرارداد به تقصیر یا عمل طرف مقابل استناد می نماید که در دادگاه قابل پذیرش نیست. اما اخلاق و کرامت و اصل تقصیر پذیری (و ما ابری نفسی – آیه ۵۳ سوره یوسف) اقتضاء دارد که متعهد له نفس خود را از تاخیر حاصله تبرئه ننماید و به حکم دادگاه دلخوش نکند. چرا که بسیاری از احکام دادگاه ها و یا حتی قوانین در قیامت قابل استناد نیست.