ورود به عنف از جرائمی است که تشخیص آن به سادگی اتفاق نمی­افتد و بسیاری ممکن است با شکایت نادرست در این مورد، و یا عدم توانایی در اثبات جرم، باعث از دست رفتن حقشان در محاکم شوند. طبق ماده­ی ۶۹۴ قانون مجازات اسلامی شرط اصلی ورود به عنف، ورود به ملکی که محل زندگیست و همچنین برداشتن مانع توسط شخص با اعمال خشونت و ورود به آن است. از جمله­ی این مصادیق، شکستن در، پنجره، دیوار، قفل، تهدید اعضای خانه و ورود ناگهانی و به زور را نام برد.

از این رو، بسیاری از اقدامات، مانند ورود با نردبان، شاه کلید، ورود به اتاقی در هتل یا مسافرخانه در صورتی که شخص ساکن در اتاق، در آن حضور ندارد، همچنین ورود مالک به ملک استیجاری بدون اعمال زور، ورود به خانه­ی خالی، زمین بایر یا کشاورزی که محل سکونت نیست و یا درگیری­های خانوادگی را ( برای مثال ورود خانواده و خویشان یکی از ساکنین خانه در یک دعوای خانوادگی به درون خانه ) و امثالهم را نمی­توان مصداق ورود به عنف دانست و می­توان آن­ا را مصادیق جرم­هایی مانند ورود غیر مجاز، تصرف ( در صورت سکونت در ملک خالی)، تعدی و یا عدم وقوع جرم و از این حیث به حساب آورد.