در قانون مدنی کشورمان، حق ولایت فرزند یعنی این‌که پدر و جد پدری عهده‌دار امورات فرزند باشد. براساس همین قانون، این افراد نسبت به همه اولاد خود حق ولایت دارند.

 

حق ولایت یعنی این‌که پدر و جد پدری بر فرزندان محجور خود سلطه دارند. این حق به این معنا است که پدر و جد پدری با حکم قانون و اجبار، به محض متولد شدن طفل بر او ولایت خواهند داشت. در حقیقت، این حق یک نوع وظیفه است که قانون، به این افراد داده است.

 

البته، از لحاظ لغوی، ولایت به معنی سرپرستی است. ولی در قانون بین این دو مورد تفاوت‌هایی وجود دارد. حق ولایت کودک صرفا و به عهده پدر و پدربزرگ پدری است. بنابران، هیچ شخص دیگری حتی مادر نیز حق ولایت بر کودک ندارد. حتی اگر حضانت کودک به مادر داده شده باشد نیز، حق ولایت با پدر است.

 

موارد زیر در انحصار ولی طفل است:

 

.انجام همه امورات مالی مثل امور بانکی و معاملات

.تعیین تکلیف درباره قصاص، در موارد قتل طفل

.صدور اجازه برای انجام اعمال جراحی

.اجازه دادن برای خروج از کشور

نکته: تمام موارد عنوان شده را ولی فرزند نمی‌تواند از خود سلب کند، اما این حق را دارد که وکالت آن‌ها را به دیگری بسپارد.