تفاوت‌هایی میان تامین دلیل با تامین خواسته وجود دارد که شناخت آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. تامین دلیل برای حفظ دلایل دعوی و اثبات یک دعوی کاربردی است در حالی که تامین خواسته برای پیشگیری از مشکل نبود مال خوانده در هنگام حکم اجرا است. تامین خواسته در زمانی که دادگاه به نفع خواهان رای صادر کرده است، باعث جلوگیری از رای صادره می‌شود.

برای تامین خواسته شرایط مخصوص به خود وجود دارد که در تامین دلیل دیده نمی‌شود. در درخواست تامین دلیل، دادگاه نمی‌تواند به شکل مستقل اقدام کند و حتما باید خواهان درخواست خود را ارائه دهد. در شیوه تامین دلیل، فرد می‌تواند حتی در حین دادرسی نیز درخواست خود را ارائه دهد. در شیوه تامین خواسته، متقاضی باید درخواست خود را در زمان حال ارائه دهد. به عبارت دیگر شرایط ارائه درخواست باید مرتبط با زمان حال باشد و نیازی به بررسی آینده نداشته باشد.