مالیات علی‌ الرأس یکی از روش‌ های تعیین مالیات در نظام مالیاتی ایران میباشد که زمانی مورد استفاده قرار می‌ گیرد که امکان رسیدگی مبتنی بر دفاتر قانونی و اسناد و مدارک معتبر وجود نداشته باشد. در واقع، این نوع مالیات زمانی اعمال می‌شود که سازمان امور مالیاتی به‌واسطه نقص در مستندات ارائه‌شده از سوی مؤدی، نتواند درآمد واقعی وی را به‌طور دقیق محاسبه کند. در چنین حالتی، ممیز مالیاتی بر اساس قرائن، شواهد، گزارش‌های میدانی و اطلاعات مشابه از فعالان همان صنف، اقدام به برآورد تقریبی درآمد و تعیین مالیات می‌نماید.