جرایم به طور کلی در یک دسته بندی به دو دسته ی جرایم قابل گذشت و جرایم غیر قابل گذشت تقسیم می شوند. گذشت در لغت به معنای عفو و بخشایش است. همانطور که مشخص است گذشت از جرم یا رضایت شاکی، در شرایطی است که جرمی واقع شده و این جرم از دسته جرایم قابل گذشت است، این مجرم دارای شاکی یا شاکیان خصوصی است، این شاکی یا شاکیان خصوصی از جرم مجرم گذشت می کنند و او را می بخشند.
در تبصره 1 ماده 100 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، جرایم قابل گذشت به صورت زیر تعریف شده اند:
ماده 100 قانون مجازات اسلامی:
« در جرائم تعزیری قابل گذشت، گذشت شاکی یا مدعی خصوصی حسب مورد موجب موقوفی تعقیب یا موقوفی اجرای مجازات است.
تبصره 1– جرائم قابل گذشت، جرائمی میباشند که شروع و ادامه تعقیب و رسیدگی و اجرای مجازات، منوط به شکایت شاکی و عدم گذشت وی است.»
گذشت شاکی در جرایم غیر قابل گذشت، یکی از جهات تخفیف است اما در جرایم قابل گذشت، گذشت شاکی موجب می شود که برای مجرم قرار موقوفی تعقیب و اگر حکم قطعی صادر شده باشد قرار موقوفی اجرا صادر شود.
