اگر شخصی نسبت به کسی یا چیزی ادعای حقی داشته باشد باید این ادعا را به صورت کتبی و رسمی با رعایت شرایط مندرج در ماده ۵۱ قانون آئین دادرسی مدنی به دادگاه اعلام کرده و از دادگاه تقاضای رسیدگی به موضوع را بکند، این شرایط عبارتند از:
دادخواست باید به زبان فارسی در روی برگهای چاپی مخصوص نوشته شده و حاوی نکات زیر باشد:
نام، نام خانوادگی، نام پدر، سن، اقامتگاه و حتی الامکان شغل خواهان.
تبصره – در صورتی که دادخواست توسط وکیل تقدیم شود مشخصات وکیل نیز باید درج گردد.
نام، نام خانوادگی، اقامتگاه و شغل خوانده.
تعیین خواسته و بهای آن مگر آن که تعیین بهاء ممکن نبوده و یا خواسته، مالی نباشد.
تعهدات و جهاتی که به موجب آن خواهان خود را مستحق مطالبه می داند به طوری که مقصود واضح و روشن باشد.
آنچه که خواهان از دادگاه درخواست دارد.
ذکر ادله و وسایلی که خواهان برای اثبات ادعای خود دارد، از اسناد و نوشتجات و اطلاع مطلعین و غیره، ادله مثبته به ترتیب و واضح نوشته می شود و اگر دلیل، گواهی گواه باشد، خواهان باید اسامی و مشخصات و محل اقامت آنان را به طور صحیح معین کند.
امضای دادخواست دهنده و در صورت عجز از امضا، اثر انگشت او.
تبصره ۱ – اقامتگاه باید با تمام خصوصیات از قبیل شهر و روستا و دهستان و خیابان به نحوی نوشته شود که ابلاغ به سهولت ممکن باشد.
تبصره ۲ – چنانچه خواهان یا خوانده شخص حقوقی باشد، در دادخواست نام و اقامتگاه شخص حقوقی، نوشته خواهد شد.
از نظر لغوی کلمه «استرداد» مصدر باب «استفعال» میباشد. باب «استفعال» بر «طلب کردن، درخواست کردن» دلالت دارد؛ بنابراین معنای کلمه «استرداد» یعنی «طلبِ رد کردن، طلبِ پس گرفتن».
در اصطلاح حقوقی منظور از کلمه «استرداد» یعنی اینکه شخصی که ادعای حقی داشته و برای رسیدن به حق خودش، دادخواستی را به دادگاه صالح داده است، حالا به هر دلیلی از گرفتن حق خودش، منصرف شده و تقاضای پس گرفتن دادخواست خود را داشته باشد.
ماده ۱۰۷ قانون آئین دادرسی مدنی نیز به بحث انصراف شخص از ادامه دادرسی و بازپس گیری دادخواست پرداخته و بیان میدارد.
