مراد ازمنابع حقوق اساسی، منابعی است که حقوق اساسی بر مبنای آنها شکل می گیرد. سرشت و ماهیت سیاسی و حقوقی، حقوق اساسی، قلمرو بسیار گسترده ای را شامل می شود، لذا، بالطبع، منابع مختلف و متعددی را اقتضاء می نماید.
پس بر این اساس می توان دو نوع منبع را برای حقوق اساسی فرض نمود:
منابع خاص: آن دسته که ویژه هر کشوری است که برای مثال، منابع خاص حقوق اساسی کشور ایران به شرح زیر است:
- ادله احکام یا منابع فقهی (قران، سنت، اجماع، عقل)
- ادله عقلیه (برائت، استصحاب، تخییر و احتیاط)
- نظرت های تفسیری شورای نگهبان
- مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام
- مصوبات شورای عالی امنیت ملی
- مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی
منابع عام: آن دسته از منابع که تقریبا در تمام کشورها به عنوان منبع حقوق اساسی پذیرفته اند، که عبارتند از:
- قانون اساسی
- قانون عادی
- مصوبات قوه مجریه
- فرامین و احکام روسای کشورها
- عرف
- رویه قضایی
- دکترین (نظریه اندیشمندان حقوقی).
