ماده 1070 قانون مدنی
رضای زوجین شرط نفوذ عقد است و هرگاه مکره بعداز زوال کره عقد را اجازه کند نافذ است،مگر اینکه اکراه به درجه ای بوده که عاقد فاقد قصد باشد.
اگر اکراه به درجه ای نباشد که اراده را از انسان سلب کند،چنانکه شخصی را با تهدید به قتل یا ضرب یا اخراج از منزل برای عقد نکاح تحت فشار قرار دهند و او را با سنجش سود و زیان کار و انتخاب راهی که زیان کمتری برای او دارد،علیرغم میل باطنی خود دانسته و فهمیده نکاح را واقع سازد،این نکاح غیرنافذ است و شخص مکره پس از رفع اکراه می تواند آن را تنفیذ یا رد کند و اگر تنفیذ کند عیب نکاح رفع می شود و آثار آن از روز انعقاد ببار خواهد آمد.
اگر اکراه به درجه ای باشد که اراده را سلب کند و به تعبیر دیگر قصد را از میان ببرد،چنانکه شخصی را به قدری شکنجه دهند که بی اراده نکاح را بپذیرد،یا دست کسی را به زور گرفته اثر انگشت او را زیر سند ازدواج بگذراند،اینگونه اکراه موجب بطلان نکاح است و تنفیذ بعدی مکره هم نمی تواند آن را تصحیح کند.
