الفاظ عموم

بر ای عموم ، الفاظی مخصوص است که دال بر معنای شمول و سریان است . دلالت ادات عموم برعموم بر سه صورت است:
الف-  بالوضع مانند الفاظ کل ، جمیع ، تمام ، دائماً و هرچیزی که در معنای آنهاست که ازاداتی هستند که وضعا بر عموم دلالت دارند.
ب- بالقعل مانند نکرة در سیاق نفی یا نهی با هیئت خود، عقلا بر عموم دلالت دارد
ج- بالا طلاق مانند جمع و مفرد محلی به الف ولام به اطلاق و مقدمات حکمت بر عموم دلالت دارد.
نکته قابل ذکر آن است که لفظ کل و یا هر چیز ی که واجد این معنا ، یعنی شمول و سریان است بالوضع ، بر عموم مدخول خود دلالت دارد این شمول وسریان می تواند برای فرد فرد بطور مستقل ( عام استغرافی ) و یا من حیث المجوع ( عام مجموعی ) باشد و تابع مدخول خویش است و فرق نمی کند که ادات عموم بر عام مجموعی وارد بشود یا بر عام استغرافی . هم چنین است نکرة واقعه در سیاق نفی و نهی و جمع محلی به الف و لام و 0000 که درتمام اینها معانی حاصل از ناحیه مدخولات است .