تعریف برات:

سندی تجاری است، که به موجب آن صادر کننده، با صدور آن، و تقدیم آن به دارنده ، او را برای دریافت مبلغی پول به سوی شخص دیگری به نام براتگیر یا محال علیه می فرستد، بدین توضیح که اگر براتگیر، آن را قبول نماید، دارنده این سند تجاری می تواند با ارائه آن به براتگیر، مبلغی پول از او دریافت دارد.

 متعهدله و متعهدین برات: 

۱) براتکش (صادر کننده): شخصی که برات را صادر می کند و آن را به دیگری تقدیم می کند، تا این شخص مبلغ آن را از شخص ثالثی (محال علیه) دریافت دارد.
۲) دارنده برات (محتال، محال له): شخصی که در حال حاضر سند تجاری در اختیار او می باشد و می تواند با رجوع به محال علیه (شخص ثالث) وجه آن را دریافت دارد، اعم از آنکه سند تجاری مذکور به نام او صادر شده باشد یا  به واسطه ظهرنویسی به او تقدیم شده باشد.
۳) ظهر نویس: شخصی است که قبلا دارنده سند تجاری فوق بوده و آن را به شخص دیگری منتقل نموده است و در حال حاضر دیگر دارنده آن نیست.
۴) براتگیر: شخص ثالثی است که برای پرداخت مبلغ پیش بینی شده است.

 

شرایط شکلی و ظاهری برات:

۱) امضاء یا مهر صادرکننده
۲) قید کلمه برات بر روی ورقه
۳) تاریخ تحریر ( تاریخ صدور ) با قید روز و ماه و سال
۴) اسم براتگیر.
۵) ذکر مبلغ 
۶) تاریخ پرداخت مبلغ
۷) مکان پرداخت مبلغ
۸) اسم شخصی که برات در وجه یا حواله کرد او صادر می شود
۹) تصریح به این نکته که این نسخه، نسخه چندم است، البته فقط در صورتیکه سند فوق در چندین نسخه صادر شده باشد.

 

ضمانت اجرای عدم رعایت شرایط شکلی و ظاهری برات:

۱) در صورت فقدان شرط اول، یعنی اگر  بدون امضاء یا مهر صادر شده باشد، نوشته صادر شده، نه تنها سند تجاری محسوب نمی گردد، بلکه اصلا سند محسوب نمی شود.
چرا که بنابر ماده ۱۲۹۳ قانون مدنی ایران، ابتدایی ترین رکنی که هر سندی (البته جز در موارد استثنایی) باید داشته باشد تا به عنوان سند عادی شمرده شود، امضاء یا مهر است.
۲) در صورت فقدان شرط دوم، قانون ضمانت اجرایی پیش بینی ننموده است و در نتیجه سند صادر شده همچنان به عنوان برات محسوب میگردد. 
۳) در مورد ضمانت اجراء تخلف از شروط  دیگر یعنی بند ۳ تا ۹، سند صادر شده، دیگر یک سند تجاری و معرف یک دین تجاری نخواهد بود و تابع احکام قانون تجارت نیست، بلکه فقط یک سند عادی حقوقی است و تابع احکام حقوق مدنی است.