مثال اول: ماده ۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی:
مأمور ابلاغ مکلف است ظرف دو روز اوراق را به شخص خوانده تسلیم کند و در برگ دیگر اخطاریه رسید بگیرد. در صورت امتناع خوانده از گرفتن اوراق، امتناع او را در برگ اخطاریه قید و اعاده می‌نماید.
در این مثال عبارت «ظرف دو روز» به معنای «حداکثر تا دو روز» می‌باشد؛ لذا واجب معلق است؛ زیرا زمان انجام آن تا دو روز آینده می‌باشد.
 
مثال دوم: ماده ۱۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی:
درخواست تبدیل تأمین از دادگاهی می‌شود که قرار تأمین را صادر کرده است. دادگاه مکلف است ظرف دو روز به درخواست تبدیل رسیدگی کرده، قرار مقتضی صادر نماید.
ـ در این مثال عبارت «ظرف دو روز» به معنای «حداکثر تا دو روز» می‌باشد؛ لذا واجب معلق است، زیرا زمان انجام آن تا دو روز آینده می‌باشد.
منبع: کتاب کلیدواژه‌های اصول فقه. تالیف استاد روحانی
مثال سوم: ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی:
ادعای جعلیت و دلایل آن به دستور دادگاه به طرف مقابل ابلاغ می‌شود. در صورتی که طرف به استفاده از سند باقی باشد، موظف است ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ، اصل سند موضوع ادعای جعل را به دفتر دادگاه تسلیم نماید. مدیر دفتر پس از دریافت سند، آن را به نظر قاضی دادگاه رسانیده و دادگاه آن را فوری مهر و موم می‌نماید.
ـ در این مثال عبارت «ظرف ده روز» به معنای «حداکثر تا ده روز» می‌باشد؛ لذا واجب معلق است زیرا زمان انجام آن تا ده روز آینده می‌باشد.
منبع: کلید‌واژه‌های اصول فقه دانشگاهی