1-‏بین دو جرم کلاهبرداری و خیانت در امانت از نظر عنصر حیله و تقلب تفاوت وجود دارد. به این ترتیب که در کلاهبرداری، ‏فریب قبل از به دست آوردن مال صورت می گیرد؛ اما در خیانت در امانت بعد از دریافت مال.‏

‏2-‏در کلاهبرداری مرتکب با صحنه سازی و اغفال و فریب مجنی علیه ، رضایت وی را نسبت به دادن مال جلب می کند، اما ‏در خیانت در امانت، مجنی علیه بدون اعمال هیچ گونه فریب و نیرنگ و صحنه سازی از سوی مجرم ، مال را در اختیار ‏مجرم قرار می دهد. در رای شماره 951مورخ 19/7/1317 شعبه دوم دیوان عالی کشور، جمع نشدن این دو عنوان برعمل ‏واحد مورد تاکید قرار گرفته و آمده است: «عنوان کلاهبرداری و عنوان خیانت در امانت بر عمل واحد صادق نیست؛ زیرا ‏کلاهبرداری متضمن عنوان فریب است و خیانت در امانت متضمن عنوان رضاست و اگر مثلا متهمی جنسی را به فریب و ‏تقلب از شاکی گرفته باشد، فقط کلاهبرداری بوده و اگر شاکی به رضای خود به او سپرده باشد و درعین یا قیمت آن ‏تصرف غیرمجاز کند فقط خیانت در امانت خواهد بود» .‏

‏3-‏تفاوت مهم دیگری که بین دو جرم کلاهبرداری و خیانت در امانت وجود دارد، به عنصر نتیجه مربوط می شود. شرط ‏تحقق کلاهبرداری انتفاع مجرم یا شخص مورد نظر اوست. اما در جرم خیانت در امانت چنین شرطی ضروری نیست و عدم ‏انتفاع امین یا شخص مورد نظر وی نمی تواند مانع تحقق جرم خیانت در امانت شود. درحالی که جرم کلاهبرداری به ‏محض اخذ مال از سوی کلاهبردار ارتکاب می یابد، در خیانت در امانت معمولاً اعمالی که مجرم پس از اخذ مال بر روی آن ‏انجام می دهد، موجب تحقق جرم می گردد‎.‎