١) یک نماینده فردی است که دارای قدرت تغییر موقعیت قانونی شخص دیگری است که به عنوان اصیل شناخته می شود.

 ٢) یک نماینده نمی تواند به نمایندگی از یک اصیل عمل کند مگر اینکه او دارای اختیار برای انجام این کار باشد.

 ٣) اختیار  واقعی در حالتی به  وجود می آید که اصیل با نماینده موافقت می کند که نماینده دارای اختیار باشد.

٤) اختیارات ظاهری ناشی از آن است که اصیل به شخص ثالثی اظهار می نماید که نماینده از طرف او اختیار دارد.

٥) اصیل نمی تواند در زمانی که شخص ثالث بر مبنای چنین اعلامی مرتکب فعلی شده باشد ، چنین تفویض اختیاری  را انکار نماید.

 ٦) اگر اصیل عمل نماینده را تصویب کند، این تصویب به منزله برخورداری نماینده از اجازه واقعی از همان ابتدا و از زمان گذشته می باشد .

٧) نماینده ها در برابر اشخاص اصیل خود ملزم به انجام وظایف قراردادی و امانتی می باشند.

٨) به استثنای برخی موارد استثنایی که نمایندگی را غیرقابل فسخ می نماید،اصیل میتواند اختیار نمایندگی را در هر زمانی از نماینده پس بگیرد.

٩) یک نماینده ممکن است همچنان اختیار نمایندگی ظاهری داشته باشد، حتی پس از آنکه اصیل اختیار واقعی نمایندگی را از نماینده  پس بگیرد.

١٠) نمایندگی توسط عقیم ماندن قرارداد؛ مرگ یا جنون هر طرف؛ توسط ورشکستگی اصیل؛ یا با ورشکستگی نماینده، اگر این حالت او را برای انجام وظایف خود غیر مناسب سازد خاتمه می یابد.