• یکی از مواردی که زن و مرد علی رغم گسسته شدن علقه زوجیت باز هم محصن محسوب می شوند طلاق رجعی است چون مطلقه رجعی مانند زوجه انسان است و لذا احکام زوجه را دارد.
  • اگر طلاق بصورت بائن باشد از احصان خارج می شود.
  • مواردی که از دایره احصان خارج می باشد را در ماده 227 قانون مجازات اسلامی مشاهده می نمائیم امور از قبیل مسافرت، حبس، حیض، نفاس، بیماری مانع از مقاربت یا بیماریی که موجب خطر برای طرف مقابل گردد مانند ایذر، سفیکس، زوجین را از احصان خارج می کند.
  • طبق نظریه مشورتی فرق بین مسافرت به قصد های مختلف نیست و مطلق مسافرت موجب خروج از احصان است.
  • وجود فاصله زیاد و عدم دسترسی زن به شوهرش با توجه به اینکه شرط اطلاق زنای زن محصنه را امکان جماع مشارالیها را با شوهر تعیین نموده، به نظر میرسد از احصان خارج است.
  • حد زنا برای زانی محض و زانیه محصنه رجم است در صورت عدم امکان اجرای رجم با پیشنهاد دادگاه صادر کننده حکم قطعی و موافقت رئیس قوه قضائیه چنانچه جرم با بینه ثابت شده باشد موجب اعدام زانی محصنه است و در غیر اینصورت موجب صد ضربه شلاق برای هر یک می باشد (ماده 225 قانون مجازات اسلامی)
  • ماده 228 قانون مجازات اسلامی : در زنای محصنه چنانچه زاینه بالغ و زانی نابالغ باشد مجازات زانیه فقط صد ضربه شلاق است.
  • ماده 229 قانون مجازات اسلامی : مردی که همسر دائمی دارد هرگاه قبل از دخول مرتکب زنا شود حددی صد ضربه شلاق است و تراشیدن موی سر و تبعید به مدت یکسال قمری است.
  • ماده 230 قانون مجازات اسلامی : حد زنا در مواردیکه مرتکب محصن است، صد ضربه شلاق است.
  • در زنا اصل بر مجازات صد ضربه تازیانه است مگر در مواردی هم چون زنای محصنه یا زنای قبل از دخول در خصوص مردی که همسر دائمی دارد ولی با او نزدیکی نکرده است که واجد مجازات خاصی است.
  • همان گونه که در ماده 226 قانون مجازات اسلامی مقرر داشته یکی از شرایط احصان، جماع از طریق قبل می باشد بنابراین در خصوص حکم ماده 229 قانون مجازات اسلامی احصان حاصل نشده است که تأمل بر حد هم باشیم و در این مورد خاص، شارع مجزات تراشیدن موی سر و تبعید یک سال  قمری را وضع کرده است.