•  اهلیت طرفین به معنای داشتن شرط سنی و بلوغ افراد و داشتن عقل.
  •  ورشکسته نبودن شخصی که مال یا ملک خود را صلح می‌کند.
  • در رهن نبودن ملک و هر نوع مانع معاملاتی دیگر برای املاک. مثلا دو نفر نمی‌توانند بر سر ملکی که به هیچ کدامشان تعلق ندارد صلح‌نامه‌ای عقد کنند، چون این قرارداد از همان ابتدا باطل و غیرمعتبر است. 
  • مشروع بودن صلح. مثلا دو نفر نمی‌توانند یک ملک را برای تبدیل به قمارخانه جهت اجاره یا خرید و فروش صلح کنند.
  • عقد صلح‌نامه صوری ملک، یعنی صلح نباید برای فرار از پرداخت بدهی و دین باشد.
  • صلح‌نامه ملکی تنها برای اموال غیرمنقول و املاکی که وجود داشته باشند معتبر است. بنابراین اگر فردی خانه یا ملکی را به شخصی صلح نماید که در آن زمان از بین رفته باشد، عملا معامله باطل انجام شده است.
  • اثبات هر نوع صلح‌نامه ملکی در دادگاه، نیازمند تنظیم و عقد رسمی آن است.