نخست آن ‌که تا قبل از این در تمامی موارد امکان صدور حکم به مجازات تکمیلی وجود نداشت و دادگاه فقط در مواردی که قانونگذار در ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ اجازه داده بود (یعنی در جرایم مستوجب حد، قصاص یا تعزیر درجه 6 تا درجه یک)، می‌توانست از این نوع مجازات استفاده کند.

در سال ۱۳۹۹ به موجب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری، این ماده‌ قانونی اصلاح شد و مطابق این اصلاحیه، دادگاه می‌تواند فردی را که به حد، قصاص یا مجازات تعزیری محکوم کرده است، به یک یا چند مجازات تکمیلی نیز محکوم کند.

در واقع، تا قبل از این فقط در جرایم مستوجب مجازات‌های تعزیری درجه یک تا 6 امکان تعیین مجازات تکمیلی وجود داشت، اما در حال حاضر در تمامیِ مجازات‌های تعزیری امکان تعیین مجازات تکمیلی وجود دارد.

دوم آن ‌که صدور حکم در خصوص مجازات تکمیلی، برای دادگاه الزامی نیست. بلکه این امر در اختیار قاضی دادگاه است که می‌تواند در صورتی که مصلحت بداند، در کنار مجازات اصلی، حکم به مجازات تکمیلی نیز صادر کند.
سوم آن‌ که مدت مجازات تکمیلی طبق قانون حداکثر دو سال است.