منظور از قصد اراده است یعنی طرفین معامله باید اراده داشته باشند و در آن سطح از هوشیاری و عقلانیت باشند که بفهمند چه عملی انجام می دهند و آثار و تبعات آن چیست به عبارت دیگر متوجه اعمال و رفتار خود باشند و بدانند که زیر چه نوشته ای را امضاء می کنند.
برای اینکه ما از اراده شخصی آگاه شویم بایستی با لفط یا فعل این اراده اعلام شود و تا زمانی که تصورات اشخاص به هیچ عنوان به عالم خارج وارد نشده باشد نمی توان آن را مبنای کار قرار داد.
اگر کسی در حال مستی یا بیهوشی یا در خواب و مانند آن معامله نماید آن معامله به دلیل فقدان قصد باطل است .
نکته حائز اهمیت آنکه اراده دو طرف معامله می بایست در نوع عقد و موضوع عقد وحدت داشته باشد و الا عقد باطل است یعنی هر دو طرف بطور مثال قصد عقد بیع نمایند یا قصد عقد اجاره نمایتد و دیگر آنکه هر دو طرف در خصوص مال واحد قصد و اراده نمایند.
مثلا شما دو واحد آپارتمان دارید یکی طبقه دوم و دیگری طبقه سوم.
شما قصد فروش آپارتمان طبقه دوم را دارید و طرف مقابل قصد خرید طبقه سوم را دارد.پس در مورد معامله توافق وجود ندارد.قصد ها با یکدیگر مطابقت و همکاری ندارند.
