کلاهبرداری به این معنی است که شخصی اموال دیگری را با فریب و تقلب بگیرد. علاوه بر این وعده دادن امور واهی نیز از مصادیق جرم کلاهبرداری می باشد. ذکر این نکته ضروری است که در کلاهبرداری، شخص فریب خورده با میل خود اموال را در اختیار کلاهبردار قرار می دهد و هیچ اجباری در این خصوص وجود نخواهد داشت. تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت را باید در عناصر این دو جرم جستجو کرد. در ماده اول از قانون تشدید مجازات مرتکبین اختلاس، ارتشاء و کلاهبرداری به عنصر قانونی جرم کلاهبرداری اشاره شده است.
عنصر مادی جرم نیز شامل هر نوع رفتاری خواهد بود که سبب فریب طرف مقابل شود. اقداماتی مانند اعمال متقلبانه، فریب مالباخته و در نهایت جلب رضایت او از عناصر مادی جرم محسوب خواهند شد. در نهایت باید گفت که برای تحقق جرم کلاهبرداری مال مذکور باید متعلق به غیر باشد. علاوه بر این در صورت فقدان اعمال واهی، امکان پیگیری جرم تحت عنوان خیانت در امانت یا تحصیل مال نامشروع وجود خواهد داشت. به جز دو عنصر قانونی و مادی، عنصر روانی نیز قابل بررسی خواهد بود. این عنصر شامل دو بخش عام و خاص می باشد. در عنصر روانی عام، قصد فریب شخص و انجام عامدانه اقدامات مورد توجه قرار می گیرد. در عنصر روانی خاص نیز هدف مجرم قصد رسیدن به اموال شخص خواهد بود.
