در یک دسته بندی قرارداد ها از این جهت که قابل فسخ هستند به لازم و جایز تقسیم می شوند. عقد لازم عقدی است که قابل فسخ نمی باشد مگر در مواردی که قانون بگوید یعنی این که در عقد لازم مثل خرید و فروش و اجاره یکی از طرفین بدون دلیل قانونی از سر دلخواهی نمی تواند قرارداد را فسخ کند. اما عقد جایز مثل عاریه و ودیعه وکالت بدون دلیل قانونی هم قابل فسخ است و شخص برای مثال موکل می تواند هر زمانی که میخواهد اقدام به فسخ کند.
اما در مواردی که عقد لازم است مثل معامله ماشین و اجاره خانه،قانون در مواردی که به یکی از طرفین ضرر وارده شده است به وی حق فسخ قرارداد را اعطا میکند. پس عقد لازم اگرچه به دلخواه قابل فسخ نیست اما به دلایلی که قانون گفته قابل فسخ است.
