تخریب در لغت یعنی خراب کردن، ویران کردن، بر هم زدن، تباه کردن و یا از حیز انتفاع انداختن مال است، چنانچه عمل مذکور عمدی و نسبت به مال غیر باشد، دارای جنبه کیفری است.
از نظر حقوق جزای اختصاصی، تخریب عمدی مال غیر، به‌قصد اضرار یا جلب منافع غیرمجاز به سوءنیت جرم است این تعریف شامل اموال اعم از منقول یا غیرمنقول و مفروز یا مشاع است.
چنانچه مال مورد تخریب متعلق به شخصی اشخاصی خصوصی باشد، حیثیت خصوصی جرم مرجح است و با گذشت شاکی یا مدعی خصوصی تعقیب کیفری متهم با اجرای حکم محکومیت مجرم موقوف می‌شود لکن اگر عمل مجرمانه موجب تضرر جامعه شود مانند تخریب عمدی اموال عمومی، حیثیت عمومی جرم مرجح است و لذا قابل گذشت نیست.
نظر به اینکه آنچه از قانون مجازات عمومی با قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مغایرت نداشته و از طرف شورای نگهبان مخالفت آن با شرع و قانون اساسی اعلم نشده باشد، به اعتبار خود باقی و لازم‌الاجرا است و نظر به اینکه ماده ۱۲۶ قانون تعزیرات شامل تخریب عمدی اموال منقول متعلق به غیر نمی‌شود، بزه اخیرالذکر را می‌توان به استناد ماده ۲۵۷ قانون مجازات عمومی مورد تعقیب کیفری و رسیدگی قرار داد.
