در مواقعی که مرد، فرزند به دنیا آمده از همسر خود را نفی می کند و یا زنا همسر خود را نتواند اثبات نماید، در محضر قاضی به لعن همسر خود می پردازد، که طریقه آن هم 4 بار تکرار جمله: اُشْهِدُ بِاللَّهِ اَنّی لَمِنَ الصَّادِقینَ فیما قُلتُ به این معنا که، خدا را گواه می گیرم که در ادعای خود راستگو هستم و برای بار پنجم جمله: لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَیَّ انْ کُنْتُ مِنَ الْکاذِبینَ به معنای، اگر به غیر از این باشد لعنت خدا بر من، حال اگر زن در این مورد سکوت کند، به منزله ی قبول اظهارات از جانب مرد می باشد.
اما اگر زن هم در مقابل 4 بار جمله: اُشْهِدُ بِاللَّهِ انّهُ لَمِنَ الکاذِبینَ فی مَقالَتِهِ به معنای اینکه، اظهارات و قسم شوهر خود را دروغ می پندارد، و دفعه پنجم جمله: اِنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیَّ انْ کانَ مِنَ الصَّادِقینَ به معنای اینکه، اگر او در ادعای خود راست گو باشد، خشم خدا بر من باد، در اینجا لعان واقع می شود، که دارای آثار حقوقی خاص خود می باشد.
