به طور مثال ممکن است الفاظ یا رفتار هایی در بین گروه هایی یا در مناطقی اهانت آمیز و غیر قابل تحمل باشد ولی همان ها در نقاط دیگر و در بین گروه های دیگر وهن آور به حساب نیاید. یا مثلا با توجه به شخصیت مخاطب، ممکن است گفتن بی سواد به یک استاد دانشگاه توهین آمیز باشد اما نسبت به یک کارگر ساده ی ساختمانی وهن آور تلقی نشود.
علاوه بر موارد مذکور در بالا، شرط دیگری که نیاز است تا جرم توهین کیفری تحقق یابد، این است که مخاطب توهین معین باشد یعنی اینکه اگر شخصی به یک گروه کلی، بدون تعیین مصادیق آن -چه با گفتار و چه با رفتار و اشاره- توهین کند، جرم محسوب نمی شود. مثلا به همه کارکنان دولت یا قضات توهین نماید.
اینکه مخاطب توهین کیفری باید معین باشد به این معنی نیست که حتما باید یک نفر باشد؛ بلکه اگر تعداد افراد گروه کم و قابل تشخیص باشند، به گونه ای که بتوان توهین را متوجه تک تک آنها دانست، جرم توهین تحقق می یابد؛ مثل اینکه به اعضای هیئت مدیره یک شرکت یا همه اعضای هیئت علمی فلان دانشکده توهین شود.
همچنین ضرورتی ندارد که توهین علنی باشد تا بتوان جرم توهین کیفری را محقق دانست. منظور از علنی بودن، حضور شاهد در محل ارتکاب توهین کیفری نیست بلکه منظور محلی است که قابلیت حضور افراد را دارد هر چند در آن لحظه هیچ کس در محل حاضر نباشد مثل کوچه، خیابان، بازار و غیره، همین طور حضور مخاطب توهین نیز برای تحقق جرم توهین کیفری لازم نمی باشد.
بنابراین کسی ممکن است در میان دیگران به شخصی که در آن جمع حاضر نیست توهین کند و جرم توهین کیفری تحقق یابد، منظور از حضور مخاطب توهین، لزوما حضور فیزیکی نیست؛ بلکه همین که شخص مخاطب، مثلا از طریق تلفن، الفاظ توهین آمیز را می شنود، یا از طریق ارتباط اینترنتی حرکات توهین آمیز را می بیند یا از طریق پیامک می خواند، کفایت می کند. اما وجود یکی از دو شرط علنی بودن و یا حضوری بودن به شرح فوق، برای تحقق جرم توهین کیفری لازم و کافی می باشد.
