طبق تبصره 2 الحاقی به ماده 6 قانون صدور چک:
“به منظور کاهش تقاضا برای دریافت دسته چک و رفع نیاز اشخاص به ابزار پرداخت وعده دار، بانک مرکزی مکلف است ظرف مدت یک سال پس از لازم الاجراء شدن این قانون، ضوابط و زیرساخت خدمات برداشت مستقیم را به صورت چک موردی برای اشخاصی که دسته چک ندارند، به صورت یکپارچه در نظام بانکی تدوین و راه اندازی نماید تا بدون نیاز به اعتبارسنجی، رتبه‌بندی اعتباری و استفاده از دسته چک، امکان برداشت از حساب این اشخاص برای ذی‌نفعان معین فراهم شود.
در صورت عدم موجودی کافی برای پرداخت چک موردی، صاحب حساب تا زمان پرداخت دین، مشمول موارد مندرج در بندهای (الف) تا (د) ماده (۵) مکرر این قانون و نیز محرومیت از دریافت دسته چک، صدور چک جدید و استفاده از چک موردی می‌باشد.”
این تبصره در واقع همان قانونی است که درباره چک موردی در قانون صدور چک وضع شده است و بیان می دارد که هدف اصلی از ایجاد این نوع چک کاهش تقاضا برای دریافت دسته چک و رفع نیاز افراد به داشتن ابزاری برای پرداخت در آینده است.
در واقع برای افرادی در نظر گرفته شده است که دسته چک ندارند و نیازی هم به دسته چک ندارند اما برای برخی از پرداخت های خود چک لازم دارند در این صورت می توانند به بانکی که در آن حساب جاری دارند مراجعه کرده و برای دریافت این چک اقدام کنند زیرا برخلاف دسته چک نیازی به اعتبار سنجی ندارد و بدون نیاز به رتبه بندی اعتباری امکان صدور آن وجود دارد.
