قرابت به رابطه‌ای گفته می‌شود که بین دو یا چند نفر براساس خون، شیر، نکاح یا رضاع وجود دارد. در واقع قرابت نسبی، سببی یا رضاعی است که در فرهنگ و دین اسلام، در بسیاری از موارد منجر به حرمت نکاح می‌شود. برخی از این حالات عبارتند از:
.نکاح با پدر و مادر و جده و جدات
.نکاح با فرزندان و نوادگان
.نکاح با برادر و خواهر و فرزندان آن‌ها
.نکاح با عمو، خاله، دایی و عمه و عمه‌ها و خاله‌های پدر و مادر و جده و جدات
نکاح با مادر زن و جده‌های زن، چه نسبی چه رضاعی باشند.
.نکاح با زن پدر یا زن یکی از اجداد، چه نسبی چه رضاعی باشند.
.نکاح با دختر یکی از فرزندان زن، چه نسبی چه رضاعی باشند.
.نکاح همزمان با دو خواهر، حتی اگر عقد منقطع (موقت) باشد.
.نکاح با دختر برادر یا خواهر زن بدون اجازه زن.
.نکاح با زن شوهردار یا زنی که در عده طلاق یا وفات است.
.نکاح در حال احرام، چه با علم چه بدون علم به حرمت آن.
.نکاح با زنی که سه مرتبه مطلقه شده است، مگر این که با مرد دیگری ازدواج کرده و پس از نزدیکی با او جدا شده باشد.
