البته که قانون گذاران برای تعلق گرفتن ارث نوزاد، یک سری دستور العمل های خاص را در نظر گرفته است. بر اساس ماده ۸۷۵ قانون مدنی، اگر یک جنین زنده متولد شود و بلافاصله فوت کند، دو حالت رخ می دهد. اگر نتوان ثابت کرد که نوزاد زنده یا مرده متولد شده است، حق ارث وی از بین خواهد رفت. این مسئله در ماده ۸۷۶ قانون مدنی تعریف شده است. اما اگر جنین زنده متولد شود و پس از مدتی فوت کند، ارث به صورت کامل به او تعلق پیدا خواهد کرد.
بر اساس ماده ۸۷۵ قانون مدنی، شرط وراثت، زنده بودن در حین فوت شدن مورث است. بر اساس این قانون، نطفه جنین قبل از فوت مورث باید بوده باشد. جدا از این مسئله، جنین باید به صورت زنده متولد شود. در صورتی که جنین در شکم مادر سقط شود یا اینکه زنده متولد نشود، هیچ ارثی به او تعلق نخواهد گرفت. برای تقسیم ارث میان وراث، باید صبر کرد تا جنین متولد شود.
