اگر شخصی تبعه ایران باشد و در داخل کشور خود یا حتی در کشور خارجی خلاق قانون مرتکب جرمی شود که خلاف اخلاق حسنه یا نظم عمومی باشد پس از بازگشت به ایران تا زمانی که دوره مجازات خود را طی نکند مجرم بوده و اجازه خروج از کشور را ندارد و برای این مسئله سه ماده قانون شایع وجود دارد که عبارت‌اند از:
ماده قانون ۱۸۸ آیین دادرسی کیفی:
«تا هنگامی که به متهم دسترسی حاصل نشده است، بازپرس می‌تواند باتوجه‌به اهمیت و ادله وقوع جرم، دستور منع خروج متهم را از کشور صادر کند…»
بند ت ماده قانون آیین دادرسی کیفری:
«بازپرس می‌تواند متناسب با جرم ارتکابی، علاوه بر صدور قرار تأمین، قرار نظارت قضایی را که شامل یک یا چند مورد از دستورهای زیر است، برای مدت معین صادر کند… بند ث: ممنوعیت خروج از کشور…»
ماده ۵۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری:
«هرگاه اقدامات قاضی اجرای احکام کیفری منتهی به دسترسی به محکوم علیه نشود و بیم فرار وی از کشور باشد، می‌تواند دستور منع خروج او را از کشور صادر کند و به مراجع قانونی اعلام کند؛ اما به‌محض حضور یا دستگیری محکوم علیه نسبت به لغو این دستور اقدام می‌کند.»
