تنها در صورتی قرار بازداشت موقت جایز است که دلایل و شواهد کافی برای مطابقت اتهام به متهم وجود داشته باشد؛ در غیر این صورت مقام قضایی هیچ حقی ندارد که کسی را بدون علت و به صورت غیر قانونی بازداشت کند.
مطابق اصلی سی و دوم، هیچ کسی را نمی‌توان بازداشت کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون تعیین می‌کند.
در صورت بازداشت در سریع ترین زمان ممکن باید اتهام به طور کامل و به صورت کتبی به متهم تفهیم شود و پرونده در سریع ترین زمان ممکن برای بررسی مقدماتی به مراجع ذیصلاح ارسال گردد.
