اهلیت به معنای رسیدن فرد به سن قانونی، رشید و بالغ بودن و مجنون نبودن او می‌باشد. دارای اهلیت بودن به افراد اجازه استفاده از برخی حقوق قانونی را می‌دهد. یکی از حقوقی که ما در قانون دارا هستیم، اقامه دعوا به عنوان خواهان یا دفاع از خود در دادگاه به عنوان خوانده می‌باشد. حال نکته اینجاست که افراد برای اینکه بتوانند در دادگاه از خود به عنوان خوانده دفاع کنند یا دعوایی را علیه دیگری اقامه نمایند، می‌بایست دارای اهلیت باشند. چنانچه خواهان دارای اهلیت نباشد، خوانده می‌تواند نسبت به او ایراد عدم اهلیت وارد نماید.
همچنین بالعکس این موضوع نیز می‌تواند اتفاق بیفتد. برای مثال اگر خوانده دارای اهلیت قانونی نباشد نیز خواهان این امکان را دارد که نسبت به او ایراد عدم اهلیت وارد نماید. در صورتی که خواهان یا خوانده ایراد عدم اهلیت را نسبت به طرف مقابل خود مطرح نمایند، دادگاه اهلیت فردی که به او ایراد وارد گردیده است را احراز می‌نماید. اگر دارای اهلیت باشد، ایراد عدم اهلیت طرف مقابل رد خواهد شد. اما اگر دارای اهلیت نباشد، دادگاه اقدام به صدور قرار عدم اهلیت می‌نماید. این قرار به عنوان یک قرار قاطع دعوا به حساب می‌آید.
