با این تفاسیر متوجه می‌شویم که پدر و جد پدری نسبت به هر شخص دیگر نسبت به اداره اموال فرزندان خود اولویت دارند.
او نیازی به اثبات حسن نیت و مفید بودن تصمیم خود در اداره اموال را ندارد.
وظیفه ولی قهری مربوط به امور مالی و شخصی صغیران است. اما حدود و اختیارات او در قانون محدود نشده است. به گونه‌‌ای می‌توان گفت وی ولایتی به نسبت مطلق، نسبت به فرزندان صغیرش دارد.
او باید در تمام اقدامات مربوط به اموال صغیران تمام مصلحت آن‌ها را مد نظر بگیرد.
او می‌تواند در امور مالی و حقوقی صغیران تصرف و دخالت کند.
به عبارتی ولی قهری نماینده قانونی محجورین در رابطه با اموال مالی و حقوقی است.
اجازه تصرف در اموال را دارد و می‌تواند به جای آن‌ها معامله کند.
