مهم‌ترین شرط داشتن حق طلاق، ثبت شدن آن است. یعنی ادعای زنی که می‌گوید همسرش به صورت غیررسمی اختیار طلاق را به او داده است، یا ادعای مردی که می‌گوید به صورت لفظی حق گرفتن طلاق را به همسرش داده، از نظر مراجع قانونی پذیرفته نیست. پس اولین شرط برای واگذاری اختیار طلاق به زن این است که به طور رسمی ثبت شده باشد.
همچنین لازم است مشخص شود که اختیار طلاق در کدام نوع از طلاق مصداق دارد. به طور مثال زن می‌تواند در طلاق رجعی از این حق استفاده کند یا در طلاق بائن، یا در هر دو.
شرایط دیگری که برای گرفتن اختیار طلاق باید مشخص شود، وضعیت حقوق مالی زن است. به طور مثال باید مشخص شود، زنی که از اختیار طلاق استفاده می‌کند، باید تمام یا بخشی از مهریه را ببخشد یا اینکه می‌تواند مهریه را هم بگیرد. حتی لازم است وضعیت حضانت فرزندان بعد از گرفتن طلاق از طرف زن و وضعیت استرداد جهیزیه هم مشخص شود.
بنابراین لازم است بدانید وکالت طلاق زن می‌تواند مشروط یا معلق باشد. یعنی فقط در شرایط خاصی که شروط قید شده در وکالتنامه رعایت شود، زن می‌تواند طلاق بگیرد.
به طور مثال ممکن است هنگام تنظیم وکالتنامه طلاق در آن قید شده باشد که زن با نپرداختن نفقه بعد از 6 ماه اختیار طلاق دارد. در اینصورت زن باید در دادگاه ثابت کند که 6 ماه است همسرش به او نفقه پرداخت نکرده و در قدم بعدی با صدور رای قطعی نپرداختن نفقه برای طلاق اقدام کند.
