افراد در زندگی خود حریم خصوصی و شخصی دارند که شامل نامه‌ها، مکالمات تلفنی، پیام‌ها، تصاویر و … می‌شود و اگر کسی به هر صورتی و بدون اجازه‌ی خود شخص وارد این حریم شود، به آن تجاوز نموده و مرتکب جرم شده است. به همین نسبت و از دیدگاه قانون نیز یکی از مهم‌ترین حقوق اشخاص و شهروندان حفظ حریم شخصی آنان است.

 

چه بسیارند افرادی که با شنود‌های غیرمجاز یا افشای اسرار مردم یا انتشار تصاویر آن‌ها باعث هتک حیثیت و از بین رفتن آبروی آن‌ها می‌شوند. بنابراین قانون، سوء‌استفاده افراد از مکالمات، مراسلات، پیام‌ها و … دیگران را تحت عناوینی جرم انگاری کرده است.

 

در ماده ۱۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری بیان شده است که: «کنترل ارتباطات مخابراتی افراد ممنوع است، مگر در مواردی که به امنیت داخلی و خارجی کشور مربوط باشد یا برای کشف جرایم موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده (۳۰۲) این قانون لازم تشخیص داده شود.

 

در این‌ صورت با موافقت رییس کل دادگستری استان و با تعیین مدت و دفعات کنترل، اقدام می‌شود. کنترل مکالمات تلفنی اشخاص و مقامات موضوع ماده (۳۰۷) این قانون منوط به تأیید رییس قوه قضاییه است و این اختیار قابل تفویض به سایرین نمی‌باشد.»