اولا حضوری بودن احکام یک اصل است و در جایی که شک کنیم، احکام حضوری محسوب می شوند. در نتیجه غیابی بودن احکام یک استثناء است.
دوم اینکه در احکام غیابی امکان واخواهی برای خوانده ای که حکم در غیبت او، علیه او صادر شده است، وجود دارد. در حالیکه در مورد آراء حضوری امکان واخواهی برای خوانده ی دعوی وجود ندارد.
