رأی وحدت رویه: آرایی که توسط هیئت عمومی دیوان عالی کشور صادر می‌شود و برای تمام دادگاه‌ها و مراجع قضایی لازم‌الاتباع است.
هیئت عمومی دیوان عالی کشور: مرجع عالی قضایی که وظیفه صدور آراء وحدت رویه را بر عهده دارد و حداقل سه چهارم اعضای آن باید در جلسات حضور داشته باشند.
رأی اصراری: رأیی که در صورت تأیید یک شعبه دیوان عالی کشور بر رأی قبلی خود صادر می‌شود و فقط برای همان شعبه الزام‌آور است، برخلاف رأی وحدت رویه که برای همه مراجع لازم‌الاتباع است.
وحدت رویه: به معنای یکنواختی و هماهنگی در تفسیر و اجرای قانون توسط مراجع قضایی است که از طریق صدور آراء وحدت رویه محقق می‌شود.
لازم‌الاتباع: به معنای الزام دادگاه‌ها و مراجع قضایی به تبعیت از رأی صادر شده است.
