بر اساس ماده 471 قانون آیین دادرسی کیفری، هرگاه شعب مختلف دیوان عالی کشور یا دادگاه‌ها در موارد مشابه، با استنباط متفاوت از قوانین، آرای مختلفی صادر کنند، رئیس دیوان عالی کشور یا دادستان کل موظف‌اند نظر هیئت عمومی دیوان عالی کشور را برای ایجاد وحدت رویه درخواست کنند. این هیئت پس از بررسی موضوع، رأیی صادر می‌کند که برای همه دادگاه‌ها و مراجع قضایی لازم ‌الاتباع و در حکم قانون است. به عبارت دیگر، آرا وحدت رویه حکم‌هایی هستند که اختلافات قضایی در تفسیر قوانین را رفع کرده و باعث می‌شوند که در پرونده‌های مشابه، تصمیمات یکسان و هماهنگ اتخاذ شود.