جرم ضرب و جرح عمدی مستلزم قصاص عضو چه ارکانی دارد؟

طبق ماده ۶۱۴ قانون مجازات: هر کس عمداً به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به مرض دائمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی‌علیه گردد در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری مرتکب یا دیگران گردد به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی‌علیه مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود.در صورتی که جرح وارده منتهی به ضایعات فوق نشود و آلت جرح اسلحه یا چاقو و امثال آن باشد مرتکب به سه ماه تا یک سال حبس محکوم خواهد شد.» باید ایراد ضرب یا جرح به نتایج یاد شده منتج گردد و الا مجازات تعزیری ندارد.

طبق قانون کاهش مجازات حبس های تعزیری حبس این ماده به استثنای تبصره آن به حبس درجه شش یعنی شش ماه تا دو سال تغییر پیدا کرده است.

جرم ضرب و جرح عمدی با چاقو (چاقوکشی) چه حکمی دارد؟

ضرب و جرح عمدی از جمله جرایمی است که در قانون مجازات اسلامی شقوق مختلف آن و مجازات آن تعیین شده است. این جرم ممکن است به وسیله چاقو یا سلاح دیگری نیز رخ دهد. طبق ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامی؛ هر کس به وسیلۀ چاقو و یا هر نوع اسلحۀ دیگر، تظاهر یا قدرت‌نمایی کند یا آن را وسیله مزاحمت اشخاص یا اخاذی یا تهدید قرار دهد یا با کسی گلاویز شود در صورتی که از مصادیق محارب نباشد به حبس از شش ماه تا دو سال و تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد. جرم موضوع این ماده جرم علیه امنیت و آسایش عمومی است و جرمی مطلق است.منظور محارب کسی است که با اقدامات خود موجب نوعی ناامنی و وحشت در جامعه ایجاد کند. 

آیا پاسور وسیله قمار هست و آیا فروش آن جرمی دارد؟

برخی آلات و وسایل حالت دوگانه دارند.یعنی هم می توان از آنها در جهت نامشروع استفاده کرد و هم می توان در جهت صحیح به کار برد. از پاسور نیز می توان هم در جهت قمار و هم در جهت تفریح و سرگرمی استفاده نمود همانطوری که اکنون نیز از پاسور در عرف جامعه به عنوان وسیله ای در جهت بازی و سرگرمی استفاده می گردد. شطرنج نیز زمانی به عنوان آلت قمار تلقی میگردید تا آنکه حضرت امام خمینی (ره) با فتوای خود در این خصوص بازی با آن را به شرطی که برد و باخت در آن مطرح نباشد فاقد اشکال دانست. فلذا خرید و فروش پاسور جرم نیست.

تشخیص انواع اتهام با کیست؟

در مرحله دادسرا تشخیص اتهام انتسابی حسب مورد با بازپرس، دادیار یا دادستان خواهد بود. در صورت اختلاف بین آن ها، دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به موضوع را دارد، اختلاف را حل و فصل می نماید.

دفاع از اتهام انتسابی

زمانیکه شما مظنون به ارتکاب جرمی می شوید پس از دریافت احضاریه باید به دادگاه بروید تا در برابر اتهامات از خود دفاع کنید. متهم می تواند در خصوص اتهامی که به او نسبت داده شده است از خود دفاع کند.

 

زمانیکه که اتهامی به شما نسبت داده می شود و نزد مقام قضایی احضار می شوید این حق را دارید با ارائه شواهد در دادگاه از خود رفع اتهام نمایید.

 

این کار بهتر است که توسط وکیل شما صورت گیرد. زیرا دفاع یک کار تخصصی است که برای پیشبرد صحیح فرایند دفاع بهتر است که وکلا مداخله داشته باشند.

 

به شواهد و دلایلی که متهم در دفاع از خود در جهت اثبات عدم ارتکاب جرم در دادگاه مطرح می‌کند در اصطلاح دفاع از اتهام انتسابی می‌گویند.

 

همچنین توصیه می شود برای دفاع به وکیل مراجعه نمایید و در صورت عدم توانایی مالی پس از دادخواست اعسار و اثبات عدم تمکن مالی شما، دادگاه برای شما وکیل تعیین می نماید.

طبق ماده ۱۶۹ قانون مجازات اسلامی

«قراری که تحت اکراه، اجبار، شکنجه ویا اذیت و آزار روحی یا جسمی اخذ شود، فاقد ارزش و اعتبار است و دادگاه مکلف است از متهم تحقیق مجدد نماید.»

 

نکته: پرسش های مقام قضایی نباید تلقینی همراه با اغفال، اکراه و اجبار متهم باشد و وکیل متهم در صورت مشاهده این امر می تواند به مقام قضایی تذکر دهد.

در این باره ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری اشعار دارد

«متهم می توان سکوت اختیار کند. در این صورت مراتب امتناع وی از دادن پاسخ یا امضای اظهارات، در صورت مجلس قید می شود.»

 

اصولا بهتر است که متهم در حضور وکیلش صحبت کند. و اگر توانایی مالی برای وکیل گرفتن ندارد از مقامات قضایی بخواهد تا وکیلی برای او تعیین نمایند.

طبق ماده ۱۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری

«متهم می‌تواند در مرحله تحقیقات مقدماتی، یک نفر وکیل دادگستری همراه خود داشته باشد.

این حق باید پیش از شروع تحقیق توسط بازپرس به متهم ابلاغ و تفهیم شود.

چنانچه متهم احضار شود این حق در برگه احضاریه قید و به او ابلاغ می‌شود.

وکیل متهم می‌تواند با کسب اطلاع از اتهام و دلایل آن، مطالبی را که برای کشف حقیقت و دفاع از متهم یا اجرای قانون لازم بداند، اظهار کند.

اظهارات وکیل در صورت مجلس نوشته می‌شود.»

 

همچنین سلب حق داشتن وکیل و عدم تفهیم این حق موجب مجازات انتظامی برای مقام قضایی می شود.

همچنین، ماده ی ۲۳۹ قانون فوق الذکر

”قرار بازداشت موقت باید مستدل و موجه باشد و مستند قانونی آن و ادله آن و حق اعتراض متهم در متن قرار ذکر شود.”

 

همچنین به موجب اصل سی و دوم، هیچکس را نمی توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین می کند.

 

درصورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتبا به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالح قضائی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم گردد. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود.”

ماده ی ۲۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری ایران مصوب ۱۳۹۲، در این زمینه مقرر می دارد

”صدور قرار بازداشت موقت جایز نیست، مگر در مورد جرائم زیر،که دلائل، قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم دلالت کند….”

حقوق متهم عبارتند از

۱- تفهیم اتهام: یکی از مهم ترین حقوق متهم، تفهیم اتهام است.

مقام قضایی موظف است پس از اینکه متهم را به دادسرا احضار کرد، به وی توضیح دهد که به دلیل احضار شده، عنوان مجرمانه ای که وی بدان متهم شده چیست و دلایل اتهام را به وی تفهیم نماید.

 

۲- بازداشت خودسرانه: مقام قضایی حق ندارد هیچ کسی را بدون علت و بطور غیرقانونی بازداشت نماید زیرا این عمل یک توقیف غیر قانونی است.

۳- حق داشتن وکیل: متهم حق دارد در تمامی مراحل تعقیب و رسیدگی که شامل تحقیقات مقدماتی می شود وکیل داشته باشد.

۴- حق سکوت: همچنین قانون برای متهم حق سکوت قائل شده است.

۵- اقرار اجباری: هرگاه شخصی به اتهام جرمی تحت تعقیب قرار می گیرید و یا بازداشت می شود، تنها در صورتی اقرار او به جرم قابل پذیرش است که با اجبار مقام قضایی اقرار نکرده باشد. این اقرار می تواند از لحاظی فیزیکی یا کلامی باشد که در هر دو صورت این نوع اقرار قابل قبول نمی باشد.

 

حقوق متهم در فرایند رسیدگی

هر شخص یا هر نوع اتهامی دارای حق و حقوقی است که رعایت آن جزء وظایف نهاد های قضایی می باشد.

اتهام انتسابی چیست؟

اتهام انتسابی در لغت به معنای نسبت دادن جرم به فرد دیگر می باشد. هرگاه جرمی اتفاق می افتد و مراجعه قضایی وارد عمل می شوند؛ یکسری مراحلی را طی می کنند تا اتهام مشخص شود.

 

مقام قضایی پس از ورود به مرحله تحقیقات مقدماتی باید اقداماتی از جمله حفظ آثار و علائم جرم و جمع آوری ادله، شناسایی، جلوگیری از اخفا و فرار متهم می شود.

حال با توجه به شواهد و مدارک شخصی که مدارک علیه او است را شناسایی می کند و جرم ارتکابی را به آن شخص نسبت می دهد.

مجموع این اتفاقات برای آن است که مجرم پیدا شود. اما قبل از اینکه او را مجرم بنامند، او صرفا یک متهم است که شواهد علیه اوست و حتی اگر این ادله قوی باشند، کماکان او متهم است و جرمی به او نسبت داده شده است، لذا حق دفاع دارد.

 

نکته: هیچ فردی در وهله اول مجرم نیست، بلکه او متهم است یعنی جرمی به او نسبت داده شده که ممکن است با دفاع وی از او رفع اتهام شود.

شخص مرده از کسی ارث نمیبرد

موضوع دیگری که ممکن است با محرومیت اشتباه گرفته شود درباره فرزندی است که زودتر از والدین‌اش فوت کند. مطابق قانون، وقتی فرزندی زودتر از والدین خود فوت می‌کند، ورثه آن فرزند از جد پدری خود ارث نمی‌برند. به عبارت ساده تر شخص مرده از کسی ارث نمی‌برد تا آن مال به بازماندگانش منتقل شود و این با محرومیت از ارث تفاوت دارد.

موارد محرومیت قانونی فرزند از ارث

طبق موارد گفته شدع پدر به طور کلی و عمومی حق محروم کردن وراث خود از ارث را ندارد ولی طبق قانون و شرع ، در صورت وقوع ۵ مورد زیر افراد از ارث محروم میگردند:

اولین و مهمترین مورد محرومیت از ارث در خصوص وقوع قتل میباشد. درصورتی که وارث، مورث خود را به قتل برساند از ارث محروم می‌شود. شاید یکی از دلایل چنین حکمی در حقوق اسلامی، جلوگیری از طمع‌کاری فرزندان یا کسانی که ارث می‌برند برای تصاحب سریعتر اموال متوفی باشد.در واقع کسی نمی‌تواند برای اینکه زود به ارث برسد، مورث را به قتل برساند، زیرا قتل مانع ارث بردن است.

دومین مورد محرومیت از ارث در خصوص وراثت کافر از مسلمان است. مطابق قانون مدنی، «کافر از مسلم ارث نمی‌برد.» البته عکس این موضوع صادق نیست و اگر کافری فوت کند و در بین وراثش، شخص مسلمانی باشد، فرد مسلمان از کافر ارث می‌برد.

سومین مورد محرومیت کردن فرزند از ارث ، «فرزند ولدالزنا» است. اگر فرزندی در اثر یک رابطه نامشروع از زن و مردی متولد شده باشد، متولد زنا از پدر و مادر خود ارث نمی‌برد و از این لحاظ از ارث محروم است.

چهارمین مورد محرومیت نیز در خصوص «لعان» بین زن و شوهر است. اگر زن و شوهری با شرایطی که در فقه و قانون مقرر شده یکدیگر را لعن کنند و در مدت عده طلاق، یکی از آنها فوت کند، دیگر از یکدیگر ارث نمی‌برند و لعان موجب محرومیت از ارث می‌شود.

و در آخرین مورد محروم کردن فرزند از ارث هم، اگر فرزندی به واسطه لعان از سوی پدرش نفی می‌شود، دیگر نه پدر از فرزند ارث می‌برد و نه فرزند از پدر ارث می‌برد. البته اگر پدر از لعان رجوع کند، در این صورت فرزند می‌تواند از پدرش ارث ببرد ولی بازهم پدر از فرزندش ارث نخواهد بود.

لزوم نافذ بودن وصیت برای محروم کردن فرزند از ارث

مطابق قانون مدنی ایران، اگر شخصی به موجب وصیّت، یک یا چند نفر از ورثه خود را از ارث محروم کند، وصیت مزبور نافذ نیست.در واقع هر گاه شخص وصیتی کند که بر اساس آن، بخواهد یکی از ورثه را از ارث محروم کند، چنین وصیتی صحیح نیست. به عنوان مثال در مورد شخصی که طی وصیت به دلیل فساد اخلاقی فرزندش، او را از ارث محروم یا از جمع ورثه، حذف می‌کندبه گفته اکثر فقها این وصیت به دلیل مخالفت آن با کتاب و سنت، باطل می‌ باشد.

البته درمورد جمله «وصیت مزبور نافذ نیست» میتوان چنین گفت که هر گاه وارث محروم، به اراده وصیت‌کننده، تسلیم شود و محرومیت را بپذیرد، وصیت نافذ خواهد شد. لازمه پذیرش این نظر، نافذ بودن وصیت تا حد یک سوم است که بدون نیاز به اجازه نیز اثر دارد، اما در استفاده از این ظاهر باید احتیاط کرد، زیرا قوانین ارث و قواعد مربوط به تملک قهری ورثه برای حفظ مصالح خانواده وضع شده است و با نظم عمومی جامعه ارتباط نزدیک و مستقیم دارد.

وصیت بر اموال

اگرچه هرشخصی در زمان حیات خود می‌تواند درباره اموالش تصمیم بگیرد و همه یا بخشی از آن را به دیگری منتقل کند اما تقسیم ارث پس از فوت، تابع موازین قانونی مشخصی است که محرومیت از ارث در آن وجاهت قانونی ندارد. در حقیقت وصیت‌کننده حق دارد به میزان یک سوم از اموال خود را وصیت کند و وصیت او نیز برای این میزان، صحیح و نافذ است و چنانچه نسبت به بیشتر از این میزان وصیت کند، صحیح بودن چنین وصیتی به اجازه سایر ورثه بستگی دارد، زیرا به استثنای یک سوم اموال، بقیه ترکه متعلق به ورثه است و شخص صاحب این اموال که همان وصیت‌کننده است، حق دخالت در آنها را ندارد و اموال مزبور به طور طبیعی در اختیار همه ورثه قرار می‌گیرد تا طبق ضوابط و مقررات مربوط به ارث، میان آنها تقسیم گردد.

انواع وصیت

وصیت تملیکی وصیتی است که شخص عین یا منفعتی از مال خود را برای زمان بعد از فوتش به دیگری مجانی تملیک میکند. با این نوع وصیت، شخص می‌تواند تا حدودی تکلیف اموال خود را معین کند مانند صرف آن در امور خیریه. در وصیت تملیکی، شخصی که وصیت می‌کند «موصی» و کسی که به نفع او وصیت تملیکی شده «موصی‌له» و مورد وصیت را «موصی به» می‌گویند. در وصیت تملیکی، تملیک با قبول کسی که به نفع اون وصیت شده ، انجام میشود و پس از فوت وصیت کننده محقق می گردد. بنابراین قبول آن قبل از فوت وصیت کننده موثر نیست.همچنین وصیت کننده می‌تواند از وصیت خود رجوع کند و آن را تغییر دهد.

وصیت عهدی نیز وصیتی است که در آن شخص یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مأمور کند. مثل این که شخصی را وصی کند تا بعد از مرگش، بدهی‌های او را پرداخت نماید. در وصیت عهدی شخصی را که به موجب وصیت، به عنوان ولی بر صغیر یا بر کارهای دیگر انتخاب شده است، وصی می‌گویند. در وصیت عهدی، وصیت‌کننده فرد یا افرادی را برای اداره بخشی از اموال خود و نیز سرپرستی فرزندانش پس از مرگ تعیین می‌کند و مسئولیت را به آنها می‌سپارد.درحالی که در وصیت تملیکی، شخص بخشی از اموال خود را پس از مرگ به فرد یا افرادی تملیک می‌کند که این فرد یا افراد می‌توانند فردی از خانواده یا هر فرد دیگری باشد.

محروم کردن فرزند از ارث در قانون

“از ارث محرومت میکنم“؛ این جمله پدران به فرزندانشان در زمان حیات همواره برای بسیاری از جوانان دلهره آور و ترسناک است اما باید بدانید که این جمله از نظر قانون هیچ ارزشی نداشته و پدر نمیتواند در زمان حیات فرزند خود را از ارث محروم کند .تنها عمل قانونی که میتوان انجام داد انتقال دادن اموال توسط پدر به هرکسی که که مایل باشد است ، پس محروم کردن فرزند از ارث به آن صورت که شنیده اید قانونی نمیباشد.همچنین پدر در مورد وصیت بر اموال نیز نمیتواند بیش از یک سوم آن ها را وصیت کند.

براساس شرع ممکن است شرایطی مانع از تحقق ارث گردد؛ مانند کسی که به عمد، شخصی را که از او ارث می‌برد، بکشد اما این با باور عمومی که درباره محرومیت از ارث وجود دارد متفاوت است. درواقع در نظام حقوقی ایران، محرومیت از ارث فاقد اعتبار قانونی است و شخص به وسیله وصیت نمی‌تواند ورثه خود را از ارث محروم کند و همچنین قانون به متوفی فقط امکان وصیت در مورد یک‌سوم از مال‌اش را داده‌است. به محض فوت نمودن متوفی دیگر امکان انجام هیچ‌گونه اقدام حقوقی را ندارد و تشخیص وارث بودن یا نبودن افراد به عهده قانون است. قوانین ارث از جمله قواعد آمره میباشند و اراده شخص تاثیری در تحقق سهم‌الارث وراث ندارد.

سلام اگر از زنی حامله چک داشته باشم و شکایت کرده باشم، میتونم حکم جلبش رو بگیرم؟

مدیون می تواند درخواست اعسار کند و در صورت قبولی اعسار، اقساطی مبلغ را پرداخت کند و در غیر اینصورت اگر پرداخت نکرد، شما می توانید دستور جلب نامبرده را بگیرید ولیکن قاضی اجرای با رؤیت شرایط مدیون، مطمئناً مهلتی عادله خواهد داد.