اگر کسی در مقابل یکی از معصومین عملی را انجام دهد و معصوم آن عمل را ببیند و نسبت به آن عمل اعتراض کند، این به معنای تایید آن عمل است و ما می‌توانیم آن عمل را انجام دهیم که به آن تقریر معصوم‏ مى‏ گوییم.
مثلاً چنانچه در حضور معصوم به شکلى وضو مى ‏گرفتند یا نماز مى‏خواندند، یا سخنى را مى‏ گفتند و یا نسبتى را مى‏ دادند و حضرت در برابر آن سکوت مى‏ کردند، این سکوت نشانه تایید و رضایت معصوم از آن عمل یا سخن مى ‏باشد که بدان «تقریر» گفته مى‏شود. زیرا اگر آن سخن و یا آن عمل از نظر شرعى اشتباه مى‏بود به دلیل امر به ‏معروف و نهى از منکر، لازم است معصوم از آن جلوگیرى کند.