اصل صالحیت سرزمینی
صالحیت سرزمینی عبارت است از صالحیت کیفری دولت نسبت به جرایم ارتکاب یافته در قلمرو آن.
مبنای صالحیت : محل وقوع جرم ) قلمرو حاکمیت (
مرتکب جرم : کلیه اشخاص ) ایرانی و غیر ایرانی (
ذیل ماده 3 که مقرر می دارد »... مگر آنکه به موجب قانون ترتیب دیگری مقرر شده باشد« درمقام بیان استثنائات،
صالحیت سرزمینی، یعنی مواردی که جرمی در داخل قلمروحاکمیت ما واقع می شود اما صالح به رسیدگی نیستیم.
1ـ مصونیت سیاسی :
یعنی نمی توان دیپلمات ها، ماموران سیاسی و دیگر افرادی که از این مصونیت
برخوردار هستند را تحت تعقیب، رسیدگی و مجازات قرار داد. البته این امر شامل جرایم مشهود توسط
مأمورین کنسولی نمی شود.. طبق بند 5 م 31 کنوانسیون وین، به جرایم این افراد در کشور فرستنده
رسیدگی خواهد شد.
همچنین به موجب ماده 3 ق.م.ا اگرمأمورین سیاسی ما که درخارج از کشور از مصونیت برخوردارند.
مرتکب جرم شوند، در ایران به جرایم آن ها رسیدگی خواهد شد.
2ـ مصونیت ناشی از ایفای وظایف نمایندگی:
اصل تعرض ناپذیری در مورد نمایندگان در ایران بطور
مطلق پذیرفته نشده و آن ها در صورت ارتکاب جرایم عادی ) یعنی جرایمی غیر از ایفای وظایف
نمایندگی( قابل تعقیب می باشند.
