گفتار اول: صیغه عقد نکاح
نکته 1:عقد نکاح مانند سایر عقود لازم باید دارای ایجاب و قبول لفظی باشد.
نکته 2: الفاظ ایجاب منحصرا" عبارتند از :
زوجتک(تو را به ازدواج خودم درآوردم )
أنکحتک( تو را به همسری خود در آوردم)
متعتک) تو را به زناشویی خود درآوردم)
أنکحکت( تو را به همسری خود در آوردم)
متعتک( تو را به زناشویی خود درآوردم)
نکته3: الفاظ قبول عبارتند از :
قبلت التزویج أو النکاح( ازدواج یا نکاح را پذیرفتم)
تزوجت) همسری را پذیرفتم)
یا فقط بگوید : قبلت؛) قبول کردم )
نکته 4: ایجاب و قبول مقدم داشتن ایجاب بر قبول شرط نیست؛ زیرا به هر ترتیب که باشد به مقصود لطمه نمی زند.
نکته 5: ایجاب و قبول هر دو باید به لفظ ماضی باشند.
نکته 6: لازم نیست که» قبول از لفظ ایجاب باشد و مثلاً بعد از« قبلت النکاح » و قابل « زوجتک » بنابراین اگر موجب « قبلت » : بگوید « زوجت بگوید صحیح است؛ زیرا این لفظ نیز صراحت لازم را دارد و تمام این تعابیر مقصود واحدی را می رسانند. نکته 7:با وجود قدرت بر اجرای عقد به زبان عربی نمی توان عقد را به زبان غیر عربی خواند. .
نکته 8 : عاقد می بایست اهلیت داشته باشد پس بنابراین عقد شخص مست حتی اگر چنانچه بعد از مستی ان را اجازه دهد باطل است .
نکته 9: زن می تواند ایجاب و قبول عقد را از طرف خود با دیگری بر عهده گیرد .
نکته 10:تعیین زن و شوهر با اشاره یا نام یا وصف لازم است بنابراین اگر فردی صاحب چند دختر باشد و بدون انکه نام ببرد یکی از انها را به عقد مردی درآورد چنانچه مبهم گذارد و خود نیز معین نکند عقد نکاح باطل است .زیرا کام جویی از غیر معین ناممکن است .
