گاهی پیش می آید که امری از جانب کسی صادر میشود ولی این امر دقیقا پشت سر یک منع آمده است. یعنی قبل از اینکه امری به یک کار صادر شود در مورد آن منعی بیان شده است. این حالت را امر عقیل منع یا امر عقیب خطر میگویند.

در علم اصول میگویند که امری که عقیب منع باشد دلالت بر وجوب ندارد.
یکی از مثال هایی که معمولا برای امر عقیب منع بیان میشود این مورد است که خداوند فرمودند:
ولا تقربوهن حتی یطهرن=یعنی با زنان خود تا زمانی که [از حیض]پاک نشده اند نزدیکی نکنید. =منع.
سپس فرمود :فاذا تطهرن فاتوهن=زمانی که پاک شدند بر آنها وارد شوید=امر عقیب منع=عدم دلالت بر وجوب.