A non-poaching or non-solicitation clause stops one party from approaching, for example, the employees, customers or clients of the other. It is used when one party is concerned the other may compete with them.


کاربرد این شرط در قراردادها بدین شکل می باشد که  یکی از طرفین قرارداد را از برقراری هر گونه ارتباط مستقیم کاری  با اشخاص قید شده در قرارداد منع می نماید.

به عنوان مثال از ارتباط با کارمندان ، مشتریان و یا موکلین طرف دیگر .
(یا در مواردی افشا اسامی و ادرس مشتریان به اشخاص و شرکت های دیگر )

مورد استفاده این شرط زمانی است که یکی از طرفین نگران رقابت طرف دیگر با انها می باشد.

نکته :
این شرط قراردادی از جمله مواردی است که می توان اثر ان را حتی به بعد از اتمام مدت قرارداد نیز تعمیم داد.

بدین صورت که طرفین ، در قرارداد منعقده بین خود ، مدت زمان مشخصی (بعد از اتمام قرارداد ) را جهت عدم ارتباط هر طرف با مشتریان طرف دیگر و ضمانت اجراهای تخلف از ان شرط تعیین می نمایند.