1. ترک زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی و یا نه ماه متناوب در مدت یک سال بدون عذر موجه.
  2. اعتیاد زوج به یکی از انواع مواد مخدر و یا ابتلا وی به مشروبات الکلی که به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و امتناع یا عدم امکان الزام وی به ترک آن در مدتی که به تشخیص پزشک برای ترک اعتیاد لازم بوده است.
  3. محکومیت قطعی زوج به حبس پنج سال یا بیشتر
  4. ضرب و شتم یا هرگونه سوءرفتار مستمر زوج که عرفاً با توجه به وضعیت زوجه قابل تحمل نباشد.
  5. ابتلای زوج به بیماری‌های صعب‌العلاج روانی یا ساری یا هر عارضه‌ی صعب‌العلاج دیگری که زندگی مشترک را مختل نماید.  باید دانست که موارد مندرج در ماده 1130 قانون مدنی تمثیلی بوده و هر شرایط سختی می تواند برای زن عسر و حرج ایجاد کند. در تبصره الحاقی به این ماده،چنین مقرر شده است: ((عسر و حرج موضوع این ماده عبارت است از به وجود آمدن وضعیتی که ادامه‌ی زندگی را برای زوجه با مشقت همراه ساخته و تحمل آن مشکل باشد)). بنابراین وضعیت به وجود آمده باید طوری باشد که به نظر قاضی رسیدگی کننده نوعاً زن را در تنگنا قرار داده و ادامه زندگی را برای وی مختل نماید.پس همه چیز به نظر قاضی و البته ادله ارائه شده و دفاعیات بستگی دارد. لازم به ذکر است که طلاق مخصوص ازدواج دائم بوده و در ازدواج موقت یا متعه طلاق وجود نداشته و انحلال نکاح با بذل مدت انجام می شود.