به طور کلی ابلاغ قضایی به دو سته تقسیم می شوند؛ ابلاغ واقعی و قانونی. وجه تمایز نوع ابلاغ در قابلیت اعتراض به رای است. در حقیقت می توان گفت هر گاه ابلاغیه مستقیماً به دست مخاطب آن برسد، ابلاغ واقعی است و در غیر این صورت قانونی است. در ادامه به شرح هر یک از این ابلاغ ها خواهیم پرداخت:

ابلاغ واقعی: منظور از ابلاغ واقعی آن است که مأمور ابلاغ برگه‎ قضایی را ظرف دو روز به شخص مخاطب ابلاغ کند و در نسخه دیگر رسید بگیرد؛ اما هر گاه که مأمور ابلاغ، اوراق را در غیر محل اقامت قانونی به مخاطب ابلاغ کند، او می تواند از گرفتن آن اوراق خودداری کند و از مأمور بخواهد آن را در محل اقامت قانونی به وی ابلاغ کند.

ابلاغ قانونی: ابلاغ قانونی ابلاغی است که اوراق قضایی یا دادخواست به خود شخص مخاطب ابلاغ نشود. بنابراین، از آنجایی که قانون چنین ابلاغی را معتبر دانسته است؛ این‎ گونه ابلاغ را ابلاغ قانونی می‎نامند. بنابراین، هرگاه مأمور ابلاغ نتواند اوراق قضایی را به شخصِ مخاطب برساند و ابلاغیه را به بستگان یا خادم مخاطب بدهد یا از طریق نشر آگهی، مراتب را اعلام کند؛ چنین ابلاغی، قانونی محسوب می‎شود.