به طور کلی ابلاغ قضایی به دو سته تقسیم می شوند؛ ابلاغ واقعی و قانونی. وجه تمایز نوع ابلاغ در قابلیت اعتراض به رای است. در حقیقت می توان گفت هر گاه ابلاغیه مستقیماً به دست مخاطب آن برسد، ابلاغ واقعی است و در غیر این صورت قانونی است. در ادامه به شرح هر یک از این ابلاغ ها خواهیم پرداخت:
ابلاغ واقعی: منظور از ابلاغ واقعی آن است که مأمور ابلاغ برگه قضایی را ظرف دو روز به شخص مخاطب ابلاغ کند و در نسخه دیگر رسید بگیرد؛ اما هر گاه که مأمور ابلاغ، اوراق را در غیر محل اقامت قانونی به مخاطب ابلاغ کند، او می تواند از گرفتن آن اوراق خودداری کند و از مأمور بخواهد آن را در محل اقامت قانونی به وی ابلاغ کند.
ابلاغ قانونی: ابلاغ قانونی ابلاغی است که اوراق قضایی یا دادخواست به خود شخص مخاطب ابلاغ نشود. بنابراین، از آنجایی که قانون چنین ابلاغی را معتبر دانسته است؛ این گونه ابلاغ را ابلاغ قانونی مینامند. بنابراین، هرگاه مأمور ابلاغ نتواند اوراق قضایی را به شخصِ مخاطب برساند و ابلاغیه را به بستگان یا خادم مخاطب بدهد یا از طریق نشر آگهی، مراتب را اعلام کند؛ چنین ابلاغی، قانونی محسوب میشود.
۰۰/۰۲/۰۹
۰
۰
هادی کاویان مهر