برائت امروزه از حقوق اساسی افراد شمرده می‌شود. برائت در لغت یعنی پاکی جستن، رهایی پیدا کردن و آزاد بودن، تبری و بیزاری جستن، رهایی و خلاص شدن می باشد.
در علم حقوق اصل برائت در مسائل کیفری به این معنی است که، کسی مجرم نیست مگر آنکه مجرم بودن او ثابت شود و در مسائل حقوقی به این معنی است که کسی بدهکار نیست مگر آنکه بدهکاری او ثابت گردد.
در حقوق ایران برائت به عنوان یک اصل پذیرفته شده است اصل برائت یکی از اصول عملیه می باشد. زمانی که مجتهد حکم یک قضیه را به وسیله دلیل و امارات به دست می آورد در واقع به حکم آن قضیه به صورت واقعی دست میابد و حکم آن را واقعاً بر اساس دلیل و امارات پیدا می‌کند، اما گاهی اتفاق می افتد که مجتهد بر اساس دلیل و اماره نمی‌تواند حکم واقعی یک موضوع را بیابد که در این خصوص باید به اصول عملیه رجوع نمود اصول عملیه اصولی هستند که در مواقع شک و تکلیف حجت شناخته می شوند و در مواقعی که شک و تک تردید در مورد حکم یک موضوع داریم به این اصول مراجعه می‌کنیم تا از بلاتکلیفی رها شویم البته لازم به ذکر است که عمل به اصول عملیه زمانی مجاز است که قبلاً برای یافتن دلیل تلاش کافی شده باشد و از دست یافتن به دلیل ناامید و یاس حاصل شده باشد.
بنابراین بر اساس موارد بالا اصل برائت یکی از اصول عملیه می‌باشد که زمانی که در مجرم بودن یا نبودن شخصی و یا بدهکار بودن یا نبودن شخصی شک می کنیم باید به این اصل مراجعه کنیم تا حکم موضوع را پیدا کنیم بر اساس این اصل بنا را باید بر برائت افراد گذاشت یعنی زمانی که شک در مجرم بودن یا نبودن شخص است باید اصل را بر مجرم نبودن او گذاشت و زمانی که شک در بدهکار بودن یا نبودن فرد است بایستی او را غیر مدیون فرض نمود.
