از شایع ترین و در عین حال ساده ترین انواع دیگر آزاری است که در آن دیگر آزار به آزار روحی و روانی افراد از طریق تمسخر، عیب جویی افراطی، فحاشی، خوار کردن در مقابل جمع، تهدید به ارتکاب جرائم گوناگون علیه فرد، داد زدن بی دلیل بر سر کودکان و زنان، قرار دادن افراد در موقعیت هایی که از آن می ترسند یا یادآور خاطرات عذاب آوری برای آنان است می پردازد. از بارزترین نمونه های آن می توان به نوشتن الفاظ توهین آمیز بر درب منزل افراد یا مزاحمت های تلفنی بدون استفاده از الفاظ رکیک اشاره کرد. این نوع از دیگرآزاری می تواند به صورت نوشتار یا سخنرانی عمومی نیز آشکار شود، به نوعی که فرد دیگرآزار با استفاده از ستون روزنامه یا تریبونی که در اختیار دارد به تحقیر، اهانت و نقدهای غیرمنصفانه ای با هدف آزار افراد بپردازد یا در قالب کلمات، نسبت به رنج و آزاری که به فرد یا گروه خاصی وارد شده ابراز خرسندی کند –مفهومی که امروزه به ژورنالیسم دیگر آزارانه (Sadistic Journalism) شهرت دارد- این موارد معمولا پشت عناوینی مثل صراحت، نگاه منتقدانه و... پنهان می مانند.