در قانون ایران تعریفی از جرم جعل ارایه نشده است بلکه احکام راجع به انواع مختلف ان طی بیست ماده ۵۲۳ تا ۵۴۲ در فصل پنج قانون تعزیرات و دیگر قوانین آورده شده است.
ماده ۵۲۳ بیان می دارد: جعل و تزویر عبارتند از: ساختن نوشته یا سند یا ساختن مهر یا امضای اشخاص رسمی یا غیر رسمی خراشیدن یا تراشیدن یا قلم بردن‌یا الحاق یا محو یا اثبات یا سیاه کردن یا تقدیم یا تاخیر تاریخ سند نسبت به تاریخ حقیقی یا الصاق نوشته‌ای به نوشته دیگر یا بکار بردن مهر دیگری بدون اجازه صاحب آن و نظایر اینها به قصد تقلب.
موارد مذکور صرفا مصادیق این جرم است.
علاوه بر ماده۵۲۳ به علت عدم تعیین مجازات برای جرم جعل نمی تواند عنصر قانونی این جرم محسوب شود بلکه این ماده تنها معنی و مفهوم واژه جعل را در مواد بعدی تا حدی روشن می کند ؛ بنابراین باید عنصر قانونی موارد مختلف جعل در مواد دیگر در قوانین های متفاوت جستجو کرد.
برای مثال عنصر قانونی برای جرم جعل مهر مقامات دولتی مواد ۵۲۴ یا مواد ۵۲۵ است اما برای تعیین این که چه چیزی ممکن است جعل مهر باشد می توان با استناد به ماده ۵۲۳ را ذکر کرد.
حقوق دانان ایرانی با پیروی از مقنن فرانسوی تاکید را بر عنصر قلب یعنی دگرگونی و متقلبانه بودن حقیقت گداشته اند.
در حالی که قلب حقیقت مانند دروغ در قراردادها اظهارات مکتوبات وجود دارد. مثل اینکه کسی کتبا یا شفاها و به دروغ خود را دارای تحصیلات یا برخوردار از مقام و … معرفی کند یا دو طرف قرار داد برای وارد کردن ضرر به اداره مالیات قیمت غیر واقعی بیع را بنویسند.پس هر قلب حقیقی جعل نیست و دروغ جعل نیست اعم از کتبی و یا شفاهی.
